GRAVIOLA
cudowna roślina nadzieją chorych na raka
Graviola - znana w Polsce pod nazwą: flaszowiec miękkociernisty, nazwa łacińska: Annona muricata
Graviola jest niewielkim drzewem występującym w najcieplejszych obszarach Ameryki Północnej i Południowej, w tym w lasach deszczowych Amazonii. Znana jest pod różnymi nazwami: soursop, guanabana (w krajach hiszpańskojęzycznych) , Guyabano, Corrosol oraz graviola (w Brazylii).
Drzewo gravioli jest wiecznie zielone, posiada duże ciemnozielone liście i produkuje okazałe owoce o żółto-zielonej barwie w kształcie serca, osiągające wagę do 5 kg.
W swym składzie, owoc gravioli zawiera węglowodany, w tym cukry proste, takie jak glukozę i fruktozę, potas, fosfor, magnez, żelazo oraz witaminę C.
Drzewo od wielu pokoleń wykorzystywane jest w medycynie naturalnej.
Surowcem leczniczym są jej liście, owoce, nasiona, kora i korzenie.
W regionach, gdzie występuje, ludność stosuje graviolę do leczenia następujących dolegliwości i schorzeń: astmy, gorączki, chorób serca, nadciśnienia, nerwicy.
Jej związki wzmagają też laktację u młodych matek, niszczą pasożyty i robaki, a także łagodzą skurcze. Powszechnie uznawana jest także jako cudowny środek na raka. To właśnie to odkryte i potwierdzone już przez wielu naukowców działanie rośliny wydaje się być kluczowe. Dlatego też, badania nad związkami zawartymi w gravioli trwają nieprzerwanie do dziś. Laboratoria w USA oraz Japonii ogłosiły już, iż zawarte w gravioli acetogeniny mają destrukcyjny wpływ na komórki nowotworowe, pozostawiając jednocześnie w nienaruszonym stanie komórki zdrowe. Ponadto, ich działanie jest aż 10 000 razy silniejsze od powszechnie stosowanych leków na raka, takich jak Adriamycyna czy Winblastyna. Szczególnie dobre efekty wykazuje w przypadku leczenia 12 typów nowotworów, w tym: linii komórkowych raka płuc, linii ciągłych ludzkiego nowotworu piersi, gruczolakoraka gruczołu krokowego, raka trzustki, linii komórek gruczolakoraka okrężnicy; linii komórek rakowych wątroby, linii komórkowych chłoniaka, oraz gruczolakoraka piersi.
Najważniejsze badania:
· 1976 – National Cancer Institute ogłosił, że w przeprowadzonych badaniach liście i łodyga gravioli wykazały aktywną toksyczność wobec komórek nowotworu, jednocześnie nie wykazując szkodliwego wpływu na komórki zdrowe.
· 1997 – Purdue University w Indianie (USA)- ogłoszono wyniki badań mówiące o destrukcyjnym wpływie acetogenin na komórki rakowe. Stwierdzona też, że prawie wszystkie z badanych acetogenin zawartych w gravioli wykazało silniejsze działanie wobec nowotworu piersi niż najpopularniejsze leki farmakologiczne stosowane w terapiach, takie jak adriamycyna, winblastyna czy winkrystyna.
· 2001 – Health Sciences Institute – na skutek badań wykonanych na korze gravioli odkryto, że alkaloidy w niej zawarte niszczą 12 typów nowotworów.
· 2002 – Japonia – eksperyment wykonany in vivo na zwierzętach wykazał, że acetogeniny gravioli są niezwykle aktywne wobec komórek rakowych, nie powodują natomiast właściwie żadnych skutków ubocznych.
Nasuwa się więc pytanie :
Dlaczego pomimo tak genialnych wyników badań, graviola nie jest powszechnie stosowanym w medycynie lekarstwem na raka?
Otóż, jedyną przeszkodę w oficjalnym uznaniu gravioli za lek przeciwnowotworowy stanowi aspekt prawny. Nie da się bowiem opatentować związków chemicznych występujących w warunkach naturalnych, a próby odtworzenia ich w sposób laboratoryjny okazują się jak dotąd mało efektywne. Na razie więc, graviola zalecana jest przez lekarzy wyłącznie jako środek pomocniczy, wspomagający tradycyjną terapię antynowotworową. Nie stanowi natomiast podstawy kuracji przeciwrakowej.